Wednesday 31 August 2011

അവന്‍...

അവന്‍...
          അവന്‍ എന്നും സ്വപ്നങ്ങളിലൂടെ ജീവിച്ചു... അവനു ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടവരെല്ലാം ആ സ്വപ്നങ്ങളിലൂടെ അവനു കൂട്ടായി... അവന്‍ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കാണുന്നതിനു ഒരു കാരണമുണ്ട്... അവനറിയാം തന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും പൂവിടില്ലെന്ന്‍... പൂവിടാത്ത പൂക്കള്‍ക്ക് വെള്ളം ഒഴിക്കുന്നത്, അത് എന്നെങ്കിലും പൂവിടും എന്ന ആഗ്രഹത്തോടെ അല്ലെ...? ജീവിത വഴിയില്‍ അവന്‍ പലരെയും കണ്ടു... ചിലര്‍ കാറ്റ് പോലെ കടന്നു പോയി... ചിലര്‍ മഴ പോലെ സ്പര്‍ശിച്ചു കടന്നു പോയി... മറ്റു ചിലര്‍ ഹൃദയത്തില്‍ താങ്ങാന്‍ ആകാത്ത വേദനകള്‍ നല്‍കി പറയാതെ പോയി... പിന്നെയും ചിലര്‍ അവന്റെ ഹൃദയം ചവച്ചു അരച്ച് തുപ്പി കടന്നു പോയി... അവര്‍ പോയ വഴികളിലേക്ക് അവന്‍ നോക്കി നില്‍ക്കാറുണ്ട്...ഇന്നും...എന്നും... 

           അകന്നു പോയവരെ... നഷ്ട്ടങ്ങള്‍ എന്നും അവനു മാത്രം ആണ്... തിരിഞ്ഞു നോക്കാമായിരുന്നില്ലേ ഒരു വട്ടം..??? അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിന്നോട് പറയുന്നുന്ടായിരുന്നില്ലേ ഒരായിരം വാക്കുകള്‍...??? പെയ്ത മഴയില്‍ നിങ്ങള്‍ അവന്റെ കണ്ണുനീര്‍ കണ്ടില്ല... പക്ഷെ എല്ലാത്തിലും ഏറെ നിങ്ങളെ സ്നേഹിച്ച അവന്റെ ഹൃദയം നിങ്ങള്‍ കണ്ടില്ലേ...??? കണ്ടാലും നിങ്ങള്‍ അന്ധത ഭാവിക്കും... നഷ്ട്ടങ്ങള്‍ അവനു മാത്രം അല്ലെ...??? നിങ്ങള്‍ക്കറിയാം അവന് ആരെയും വെറുക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന്... ഉരുകിതീരുവോളം നിങ്ങള്‍ അവനെ നോവിച്ചു... അവന്‍ പരിഭവം പറഞ്ഞില്ല... കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികളെ അവന്‍ ചിരിയില്‍ ഒളിപ്പിച്ചു... മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് വേണ്ടി അവന്‍ സ്വയം ഒരു കുഴി കുഴിച്ചു തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ കുഴിച്ചു മൂടി... ആ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് വേരിടാന്‍ ഒരിറ്റു കണ്ണുനീര്‍ എങ്കിലും അവന്‍ നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു... പകരം നിങ്ങള്‍ കൊടുത്തതോ, ഒരു പിടി മണ്ണ്... അവന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു പോയി, തന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് പകരം താന്‍ തന്നെ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ആ കുഴിയില്‍ എന്ന്...

          അവന്റെ നിശബ്ദതയെ നിങ്ങള്‍ സംശയിച്ചു... അവന്റെ സൗഹൃദത്തെ നിങ്ങള്‍ സംശയിച്ചു... സംശയങ്ങളെ അവന്‍ നിശബ്ദത കൊണ്ട് തന്നെ മറുപടി നല്‍കി... അവന്‍ വിചാരിച്ചില്ല, ഒരിക്കല്‍ നിങ്ങള്‍ തീക്കനലുകള്‍ നല്‍കുമെന്ന്... മറവി ഒരു അനുഗ്രഹമാണെന്ന് അവന് തോന്നിപ്പോയി... പക്ഷെ മറവിയും അവനെ കയ്യൊഴിഞ്ഞു... അത്രയ്ക്ക് തീക്ഷ്ണമായിരുന്നു അവന്റെ സ്നേഹം... അങ്ങനെയാണ് അവന്‍ സ്വപ്നങ്ങളെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയത്... സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ അവന്റെ കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ചു...

          ഇന്നും അവന്‍ ജീവിക്കുന്നു... അടര്‍ന്നു വീണ ഇതളുകള്‍ക്ക്‌ വേണ്ടി... അവനെ തലോടി ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ കാറ്റുണ്ട്... കണ്ണുനീര്‍ മായ്ക്കാന്‍ മഴയുണ്ട്... സ്നേഹിക്കാന്‍ പൂക്കളുണ്ട്‌... പക്ഷെ അവന്‍... തിരിച്ചു വരാത്തവരെയും കാത്തു നിലാവിനെ തൊട്ടുരുമ്മി ഇരിക്കുന്ന നക്ഷത്രത്തെയും നോക്കി ആ വഴി വക്കില്‍... അവനെ നോക്കി നക്ഷത്രം പറഞ്ഞു "പാവം, നഷ്ടം അവന് മാത്രം അല്ലെ..? "   അതെ , നഷ്ടങ്ങള്‍ അവന് മാത്രം ആണ്.........എന്നും.........!!!

10 comments:

Jith Emmanuel said...

Manu it touched my heart. really mind blowing...I could sense a pain in those words.And I feel much bad as a frnd I couldnt even understand it..

You expressed it very well bro...

Dijo said...

you touched my heart too yar... 1st para 3,4 & 5 really liked that.

Anonymous said...

നന്നായിട്ടുണ്ട്. . .കാര്യമായിട്ട് മനസിലായില്ലെങ്കിലും, കാര്യമായിട്ട് എന്തോ ആണ് എന്ന് തോന്നി. . . keep it up

Abdul Manaf N.M said...
This comment has been removed by the author.
Abdul Manaf N.M said...

Thanx for all your comments... I know its nothing... But wen some of my 'imaginations'( can also be called as scraps) are appreciated, its smthng inspirational... Visit again..!!! Thank You once more :-)

Anonymous said...

Awesome!!!!liked the silence part. its hard to understand feelings in this age.people go behind false friends and when there are people who can give their lives for you sitting just beside you. hope everyone understand love someday.

your amigo
AZDO KURATOWITSKY

haroon said...

manu nice one.. keep it up!!

jasna jas said...

AwOsmE WoRK..!
KEEP up the gOOd wORK..

Anonymous said...

nicely written :) good work

Abdul Manaf N.M said...

Thank u all for the precious comments...
ഹൃദയപൂര്‍വം, മനു........

Post a Comment